Ramsey - zdobycie przyczółka bojowego opodal Albert Tower

Do Ramsey (Manx: Rhumsaa) przyjechaliśmy niejako w zastępstwie, jako że nie udało nam się dostać do Tower of Refuge. O tym dlaczego nie udało nam się tam dostać opowiem później. Do tego miasteczka jedzie się tym samym autobusem co do Laxey - numer 3 tyle że znacznie dalej. Pogoda nie dawała za wygraną i miejscami jechaliśmy w tak gęstej mgle, iż niemal nic nie było widać. W Ramsey nie ma tyle historycznych budowli co w innych miastach, ale miasteczko jest całkiem ciekawe no i znacznie większe od pozostałych miejscowości (z wyjątkiem Douglas). Kierunek spaceru obraliśmy dość przypadkowo kierując się wskazówkami miejscowych, gdzie mamy iść aby dojść nad morze. Doszliśmy, pochodziliśmy sobie patrząc na szeroką plażę odpływu. Na plaży zobaczyliśmy młodych motocyklistów, którzy uprawiali coś w rodzaju sand-riding czyli jazda krosowym motocyklem po piasku, tamta plaża nadawała się do tego znakomicie. W Ramsey są latarnie morskie i w zasadzie po raz pierwszy zwróciliśmy na nie uwagę. Jest także molo, ale nie można było na nie wejść - ot takie zardzewiały grat. Hotele na plaży są wyższe od tych w Port Erin czy Peel - ogólnie mówiąc ładne miasteczko, ale nie powala na kolana. Wspomniałem Pawłowi o Albert Tower jako o najciekawszym obiekcie do oglądania w tym mieście, ale nie mieliśmy pojęcia gdzie to jest.

Mieliśmy się już zwijać, ale w pozostaniu w mieście pomogły nam dwie okoliczności - po pierwsze poprawa pogody na całkiem fajną (witamy na wyspach) oraz przeszło godzina zanim przyjedzie autobus do Peel. Ktoś dostrzegł wieżę na szczycie okolicznego wzgórza, powiem że całkiem niedaleko, więc postanowiliśmy jakoś zużyć czas dany przez los. Dojść tam było ciężko - myśmy poszli na południe w stronę wysokiej góry North Barrude (wtedy tego nie wiedzieliśmy) kierując się wskazówkami miejscowych. Są tam ścieżki prowadzące wprost do wieży, myśmy początkowo ten detal pominęli i szliśmy na przełaj tak aby utrudnić sobie zadanie. Wkrótce jednak zrozumieliśmy, że ścieżki zakręcające pod ostrymi kątami (to był taki zygzag) prowadzą na wieżę i że idąc nimi dojdziemy do celu szybciej. Nie próbowaliśmy już iść na przełaj, tylko tymi właśnie ścieżkami - wędruje się miło, bo wzgórze porasta las. Doszliśmy, obchodzimy wieżę dookoła i zaskoczenie - to była Albert Tower. Paweł powiedział że taki sukces należy uczcić co też uczyniliśmy dobywając piwo z magicznej torby.

Albert Tower zbudowano z granitu w 1847 z okazji wizyty księcia Alberta i królowej Victorii. Wieża ma 45 stóp wysokości czyli coś około 14-15 metrów wysokości i jest widoczna z bardzo dużej odległości. Stamtąd także rozpościera się wspaniały widok aż po północny kraniec wyspy. Po spożyciu piw pokręciliśmy się chwilę po czym wróciliśmy na przystanek zadowoleni, że naszej tradycji stało się zadość - jedna wieża dziennie + piwo przy owej wieży. Do każdej z wież trzeba było się doczłapać samodzielnie, co nam się udawało :-)

Wracając do Peel jedzie się interesującą trasą - po lewej stronie są góry natomiast po prawej równina. Wiedziałem o tym i obaj się nieco radowaliśmy tym faktem, iż jedziemy pograniczem dwóch krain - całkiem wysokich wzgórz, których szczyty skrywała mgła i rozległej doliny. Do Peel dotarliśmy całkowicie bezkolizyjnie - w hotelu dopiliśmy resztę piwa i poszliśmy do pubu łyknąć po jeszcze jednym lokalnym. Zaliczyliśmy także lokalną kebabiarnię, której właściciel był w porządku dlatego stołowaliśmy się kilka razy u niego.

Zdjęcia (8)

Komentarze (1)